آدم دلش می گیرد و قتی می بیند  آنچه که دیگران از او انتظار دارند نیست.

آدم  دلش می گیرد و قتی می بیند روزها همینطور می گذرند و آنچه که از خودش انتظار دارد نیست.

آدم دلش می گیرد و قتی می بیند روزگار بر وفق مرادش نیست( روزگارم بر خلاف آرزوهایم گذشت).

آدم اگر آدم باشد دلش از این چیزها نمی گیرد. آدم اگرآدم باشد باز می شود دلش، بیاد روزها خوبی که گذشته ، روزهای خوبی که در پیش دارد. تنها با امید میتوان راههای سخت و جادهای مه گرفته پیش رو را طی کرد.

خدایا امیدم را از من نگیر!

نوشته شده در دوشنبه 91/3/22ساعت 2:21 عصر توسط امید احمدنژاد نظرات ( ) | |