وقتی تو نیستی مولای من! نه هست های ما آنگونه بایدند نه بایدها. مثل همیشه آخر حرفم و حرف آخرم را با بغض می خورم. این بغض نه بغض من ،بلکه بغض تمام رنج کشیدگان عالم است. دیریست لبخندهای لاغر خود را در دل ذخیره می کنم . باشد برای روز مبادا! و بدون تو لبخندها ما زهر خنده ای است جانگداز، ای سرچشمه تمام شادیها.

آن روز ، روزی شبیه دیروز روزی شبیه فردا ، روزی درست مثل همین روزهای ماست. اما کسی چه می داند شاید امروز نیز روز مبادا باشد.ومن با تمام دلتنگی هایم اینرا میدانم هر روز بی تو روز مباداست!

با تضمین کاملی از شعر استاد فقید قیصر امین پور.روحش شاد

 

نوشته شده در پنج شنبه 91/3/18ساعت 3:55 عصر توسط امید احمدنژاد نظرات ( ) | |