بی تاب
گیرم که در باورتان به خاک نشسته‌ام
و ساقه‌های جوانم از ضربه‌های تبرهاتان زخم‌داراست
با ریشه چه می‌کنید
گیرم که بر سر این بام
بنشسته در کمین پرنده‌ای
پرواز را علامت ممنوع می‌زنید
با جوجه‌های نشسته در آشیانه چه می‌کنید
گیرم که می‌زنید
گیرم که می‌بُرید
گیرم که می‌‌کشید
با رویش ناگزیر جوانه چه می‌کنید...
نوشته شده در چهارشنبه 93/5/1ساعت
4:33 عصر توسط امید احمدنژاد نظرات ( ) | |
| قالب جدید وبلاگ پیچک دات نت |
درباره سایت
امید احمدنژاد
مدتها بود این احساس در من بود تا حرفهای که ذهنم را مشغول بخود کرده است را با کسانی در میان بگذارم . این وبلاگ واگویه هایی از این دردواره هاست.
مدتها بود این احساس در من بود تا حرفهای که ذهنم را مشغول بخود کرده است را با کسانی در میان بگذارم . این وبلاگ واگویه هایی از این دردواره هاست.
منوی سایت
پیوند های روزانه
آرشیو سایت
پیوند ها
اختصاصی ویژه
طراح قالب
امکانات سایت